Nog veel vooroordelen
Door de genderquota werden vrouwen zichtbaarder volgens Danielle. “Ik heb nooit het glazen plafond gevoeld. Tegelijkertijd zie ik ook een logische evolutie. Er zijn veel meer meisjes die afstuderen in het hoger onderwijs dan jongens, waardoor ze alsmaar vaker hogere functies bekleden. Toch vind ik dat we al veel verder hadden moeten staan. Mijn raad bestaat uit drie vrouwen en zes mannen, dus ook na 27 jaar blijven die quota nodig. Het is net de diversiteit aan mannen en vrouwen die heel andere discussies op gang brengt. Die vrouwelijke touch is nodig aan de top.”
Er moeten volgens Danielle dan ook nog veel vooroordelen de wereld uit. “De maatschappij verwacht nog altijd dat de vrouwen kinderen op één zetten en hun carrière op twee. Aan mannen wordt nooit gevraagd hoe ze hun job met hun gezin kunnen combineren. Al geef ik grif toe dat een topfunctie weegt op je privéleven. Oppassen, poetsen of eten maken: sinds mijn veertigste zit het er bijna niet meer in.”
Durf vrouw te zijn
Het hoort bij de keuze die je maakt om mee te draaien aan de top van het Vlaamse wetenschaps- en innovatiebeleid. “We hebben scholen gezocht waar je warm kon eten ’s middags, de naschoolse opvang maximaal uitgeput en er was een poetshulp en oppas in huis. Vroeger hebben mijn zonen daar nooit over geklaagd, nu zeggen ze wel dat ik veel te weinig of zelfs nooit thuis was. Maar ik heb mij daar nooit schuldig over gevoeld. Ik had mijn carrière nodig om mij goed te voelen.”
Die boodschap wil Danielle dan ook meegeven. “Ik raad jonge vrouwen die zich zorgen maken over het glazen plafond aan om zich daar niets van aan te trekken. Je moet gewoon je ding doen en je al zeker niet aanpassen of iemand anders proberen te zijn. Durf authentiek en vrouwelijk te zijn. En als ik voor mijn winkel mag spreken, wil ik jonge meisjes overtuigen om wetenschappelijke richtingen te kiezen. Ingenieurs, wiskundigen of computerwetenschappers: we gaan ze heel hard nodig hebben om onze wereld beter te maken.”
