Veel vrouwelijke collega’s
Dankzij haar job vertoeft Michèle bij de doordeweekse paardenliefhebber, maar ook op het hoogste niveau van de jumpingsport. “Daar zwaaien vooral mannen de plak. Er zijn veel topruiters, maar weinig amazones aan de top. Maar op het vlak van verzorging is dat toch anders. Er zijn heel veel vrouwelijke dierenartsen die afstuderen. Ik ken eigenlijk meer vrouwelijke dan mannelijke collega’s. Een verklaring vind ik niet meteen. Misschien is het iets meisjesachtig om een hond of paard te verzorgen. Anderzijds, bij runderen zie je dan weer vaker mannelijke dierenartsen.”
Michèle heeft een manier gevonden om haar drukke job te combineren met haar gezin. “Als paardentandarts kan ik de afspraken inplannen, ik doe zelden spoedgevallen. Een dierenarts die dag en nacht klaar moet staan, heeft het op dat vlak een pak lastiger. Wij plannen onze consultaties niet te vroeg, zodat we de tijd kunnen maken voor de kinderen. Dat maakt het iets makkelijker, al blijft het toch wel heftig. Ik ga zowel bij de mensen thuis op consultatie, maar ontvang ook paarden in de praktijk. Het zijn lange drukke dagen, maar dieren horen gewoon bij mijn leven. Ze zullen ook altijd deel uitmaken van mijn gezin.”
En zo maakt Michèle de droom waar die ze als kind had. “Als je echt iets wil, moet je daar gewoon voor gaan, no matter what. Laat dat mijn boodschap zijn. Als je je best doet, dan lukt het wel, al moet je vooral doen wat je graag doet.”