Michèle Clarysse is paardentandarts: “Jaag je dromen na”

din 5 maa

Vrijdag is het Internationale Vrouwendag en daarom krijg je deze week elke dag een portret van een sterke vrouw uit onze regio. Vandaag is dat Michèle Clarysse. Zij is paardentandarts en woont al 15 jaar in Opwijk. “Op mijn zevende wist ik al dat ik dierenarts wou worden. Ik ben volop voor mijn droom gegaan.”

Een blik op het curriculum vitae van Michèle toont dat we met een sterke vrouw te maken hebben. Ze volgt verschillende opleidingen in binnen- en buitenland om zich te verdiepen in tandheelkunde bij paarden. Sinds enkele jaren is ze ook verbonden aan de Universiteit van Gent. “Het was altijd mijn droom om dierenarts te worden. Ik denk dat dat een klassiek verhaal is van zevenjarige meisjes die thuis veel dieren hebben. Sinds de dag dat ik wist wat ik wou worden, was mijn pad eigenlijk uitgestippeld, want ik ben eigenlijk nooit van gedachte veranderd.”

Eerder toevallig specialiseert Michèle zich in de tanden van paarden, maar al snel gaat er een fascinerende wereld voor haar open. “Je kan het gebit van een paard niet vergelijken met dat van een mens. Wij krijgen onze tanden als we klein zijn en behouden die voor de rest van ons leven. Paarden gebruiken hun tanden permanent en dat zorgt voor heel wat slijtage. Om die slijtage te compenseren lijkt het alsof hun tanden levenslang groeien en uitkomen. In de medische wereld is dat bekend als eruptie: doorheen de jaren worden de tanden alsmaar meer richting de mondholte getrokken.”

Paardentandarts is een uitdagende en veeleisende job. “Door hun manier van kauwen hebben hun tanden vaak scherpe randen. Dat geeft wondjes in de mond. Maar paarden zijn meesters in het maskeren van tandproblemen. Vooraleer je iets merkt, is het probleem vaak al lang aan het sluimeren wat de behandeling een pak moeilijker maakt. Daarnaast kan de mens iets zeggen als hij tandpijn heeft. Bij paarden moet je echt afgaan op de symptomen of heel goed de mond onderzoeken.”

“Door mijn job vertoef ik in de internationale paardensport. Daar zwaaien mannen de plak. In de dierengeneeskunde niet. Ik ken eigenlijk meer vrouwelijke dan mannelijke collega’s”

- Michèle Clarysse - Paardentandarts

Veel vrouwelijke collega’s

Dankzij haar job vertoeft Michèle bij de doordeweekse paardenliefhebber, maar ook op het hoogste niveau van de jumpingsport. “Daar zwaaien vooral mannen de plak. Er zijn veel topruiters, maar weinig amazones aan de top. Maar op het vlak van verzorging is dat toch anders. Er zijn heel veel vrouwelijke dierenartsen die afstuderen. Ik ken eigenlijk meer vrouwelijke dan mannelijke collega’s. Een verklaring vind ik niet meteen. Misschien is het iets meisjesachtig om een hond of paard te verzorgen. Anderzijds, bij runderen zie je dan weer vaker mannelijke dierenartsen.”

Michèle heeft een manier gevonden om haar drukke job te combineren met haar gezin. “Als paardentandarts kan ik de afspraken inplannen, ik doe zelden spoedgevallen. Een dierenarts die dag en nacht klaar moet staan, heeft het op dat vlak een pak lastiger. Wij plannen onze consultaties niet te vroeg, zodat we de tijd kunnen maken voor de kinderen. Dat maakt het iets makkelijker, al blijft het toch wel heftig. Ik ga zowel bij de mensen thuis op consultatie, maar ontvang ook paarden in de praktijk. Het zijn lange drukke dagen, maar dieren horen gewoon bij mijn leven. Ze zullen ook altijd deel uitmaken van mijn gezin.”

En zo maakt Michèle de droom waar die ze als kind had. “Als je echt iets wil, moet je daar gewoon voor gaan, no matter what. Laat dat mijn boodschap zijn. Als je je best doet, dan lukt het wel, al moet je vooral doen wat je graag doet.”

“Het was altijd mijn droom om dierenarts te worden. Ik denk dat dat een klassiek verhaal is van zevenjarige meisjes die thuis veel dieren hebben. Al je iets echt wil, moet je daar gewoon voor gaan”

- Michèle Clarysse - Paardentandarts