Galmaarden in de ban van eeuwenoude Pauwelviering

Elke eerste zondag na 25 januari is er in Sint-Paulus, een gehucht van Galmaarden, de Pauwelviering. Het is een folkloristisch feest, ontstaan uit een legende over een witte ruiter. Na de plundering van Galmaarden in de 14e eeuw, bleven er veel lijken liggen op de velden. Daardoor brak de pest uit. Tot plots een witte ruiter verscheen die roggebroodjes uitdeelde. Door het eten van de broodjes verdween de pest. Die witte ruiter was de heilige Paulus en vandaar de Paulusfeesten. Elk jaar kiest Galmaarden een nieuwe Pauwel. Dit jaar is dat Joran De Borre. “Dat betekent heel veel voor mij, want ik ben ermee opgegroeid. Mijn vader en mijn nonkel zijn al Pauwel geweest”, zegt Joran. “Ik ben zelf nog Kinderpauwel geweest in 2006. Wij hebben dus een familietraditie. Dat ik die nu voortzet, is een hele eer.”

Sinds 2016 is de Pauwelviering Vlaams immaterieel cultureel erfgoed. Aan de viering gaat weken voorbereiding vooraf. Zo trekt de Pauwel met zijn bende door de straten van Galmaarden om graan tot bloem te maken voor de broodjes die worden geworpen en gaan apostelen en sympathisanten van deur tot deur om de in Galmaarden gekende leuze ‘ploik’ te scanderen. Door dat woord weten de inwoners dat de Pauwel en zijn bende in de buurt zijn.

Ook de dag zelf staat boordevol traditie. “Heel vroeg in de ochtend is er een misviering, er is een receptie, er zijn de geplogenheden aan de Pauwelhoeve en de kapel en het zaaien van de broodjes. Daarna zet de stoet zich verder en gaat Galmaarden een lange nacht in”, besluit Joran.