Hulpverleners 15 jaar na de treinramp in Buizingen: “Details van de dag zelf heb ik verdrongen"”

15 februari 2010, het is krokusvakantie en het heeft gesneeuwd. Rond 8u25 botst voorbij het station van Buizingen de stoptrein die van Leuven naar ’s Gravenbrakel spoort op de IC-trein van Quiévrain naar Luik. De ravage is enorm. Treinwagons worden herleid tot verwrongen staal. De balans is loodzwaar: 19 mensen komen om het leven, meer dan 300 mensen raken gewond. Een ongeziene reddingsactie start.

“Ik had nachtdienst gehad op de ziekenwagen, dus was eigenlijk nog in het lokaal aan het slapen toen ik telefoon kreeg”, zegt Nathalie De Rauw. “Mijn eerste reactie was dat het wel zou meevallen. Ik heb mij terug neergelegd totdat ik twee minuten later opnieuw gebeld werd met een duidelijke boodschap: bel iedereen van de afdeling, want het is heel ernstig.”

Ter plaatse staan de hulpdiensten voor een enorme klus. In de vrieskou moeten ze gewonden uit de wagons zien te bevrijden. “We verzamelden aan het turncentrum Start65, waar de vele slachtoffers werden opgevangen en zijn dan meteen aan de slag gegaan. Ik weet dat er huisartsen en verpleegkundigen gevorderd werden, ik zie het materiaal slinken en de hoofdwonden bij de slachtoffers. Maar de details weet ik niet meer, ik denk dat ik die verdrongen heb”, zegt Nathalie.